ระยะที่ห้าของดอกทุเรียน เรียกว่า ระยะหางแย้ หางแย้เป็นระยะผลอ่อนที่กำลังพัฒนาหลังบานดอกในทุเรียน สาเหตุที่หางแย้หลุดร่วงมาก เป็นเพราะได้อาหารจากใบไม่เพียงพอกับการพัฒนาในทุกผล การแต่งดอก การให้น้ำที่พอดี การฉีดพ่นสารอาหารที่หางแย้ต้องการโดยตรง จึงเป็นสิ่งที่จำเป็น เพื่อให้หางแย้ติดมากพอที่จะให้ตัดแต่งกิ่งเว้นระยะที่เหมาะสม หากไม่มีการจัดการใดๆเลย การหลุดร่วงระยะหางแย้จึงมีมากจนอาจทำให้การติดผลลดลงเหลือแค่ที่ปลายกิ่ง เพราะจะเหลือแต่ผลที่อยู่ใกล้ใบ ซึ่งจะเป็นผลใหญ่เปลือกหนาไส้ใหญ่ไม่เป็นที่ต้องการของตลาด ระยะหางแย้จึงเป็นระยะที่ต้องใส่ใจเรื่องการจัดการ เพราะเป็นผลผลิตที่ไม่ควรจะเสียไป ยิ่งในช่วงหน้าฝน ปัญหาสำคัญของชาวสวนทุเรียน คือ หางแย้หรือผลอ่อนร่วง เกิดเนื่องจากปริมาณไนโตรเจนสูงหลังฝนตกต่อเนื่อง โดยในน้ำฝนไม่ได้มีไนโตรเจนโดยตรง แต่จะเป็นตัวชะล้างไนโตรเจนที่อยู่ในบรรยากาศให้อยู่ในรูปธาตุไนโตรเจนที่พืชนำไปใช้ประโยชน์ได้ ส่งผลให้เกิดการแตกใบอ่อนในทุเรียน ยิ่งใบอ่อนเยอะทำให้สารอาหารไปเลี้ยงที่ใบอ่อนมากว่า ดอกและผลอ่อน เมื่อทุเรียนแตกใบอ่อนในช่วงหางแย้หรือผลอ่อน จะทำให้เกิดอาการร่วง เนื่องจากต้นทุเรียนจะส่งอาหารที่สะสมอยู่ตามกิ่ง ลำต้น และใบเก่า ไปเลี้ยงยอดที่แตกออกมาใหม่ก่อน เมื่ออาหารที่สะสมไว้โดนดึงไปใช้ อาหารที่มีจึงไม่พอสำหรับเลี้ยงดอกหรือผลในขณะนั้น ทำให้ทุเรียนสลัดดอกหรือผลทิ้งก่อน เพื่อความอยู่รอดของต้น สรุปสาเหตุหลักที่ทำหางแย้ร่วง 1. มีจำนวนดอกมากพร้อมกัน แย่งอาหารกันเอง อาหารจากใบมาไม่พอ 2. มีการผลัดใบอ่อนมาแย่งอาหาร 3. มีฝนตกมาก น้ำและไนโตรเจนเข้าผลมากเกินไป เพราะขาดแคลเซียมโบรอน 4. ขั้วผลขาดแห้ง เพราะขาดฟอสเฟตที่จะใช้เคลื่อนย้ายน้ำตาล 5. ขาดน้ำตาลในหางแย้จึงหลุด 6. มีการทำลายหางแย้จากแมลง เพลี้ยไฟ เพลี้ยแป้ง หนอน 7. มีการทำลายจากเชื้อรา […]
